Vocabolario Dantesco Latino
www.vocabolariodantescolatino.it


[ visualizzazione standard - elenco voci ]
invenio, -veni, -ventum, -ire (v.)

DEFINIZIONE:
1. trovare, scoprire (Castiglioni-Mariotti).
De vulg. I i 1 (...) neminem ante nos de vulgaris eloquentie doctrina quicquam inveniamus tractasse (...).
De vulg. I iv 2 Secundum quidem quod in principio Genesis loquitur, ubi de primordio mundi Sacratissima Scriptura pertractat, mulierem invenitur ante omnes fuisse locutam (...).
De vulg. I iv 3 Sed quanquam mulier in scriptis prius inveniatur locuta, rationabilius tamen est ut hominem prius locutum fuisse credamus, et inconvenienter putatur tam egregium humani generis actum non prius a viro quam a femina profluxisse.
De vulg. I x 1 Triphario nunc existente nostro ydiomate, (...) in comparatione sui ipsius, secundum quod trisonum factum est, cum tanta timiditate cunctamur librantes quod hanc vel istam vel illam partem in comparando preponere non audemus, nisi eo quo gramatice positores inveniuntur accepisse “sic” adverbium affirmandi: quod quandam anterioritatem erogare videtur Ytalis, qui sì dicunt.
De vulg. I xii 2 Et primo de siciliano examinemus ingenium: nam videtur sicilianum vulgare sibi famam pre aliis asciscere eo quod quicquid poetantur Ytali sicilianum vocatur, et eo quod perplures doctores indigenas invenimus graviter cecinisse (...).
De vulg. I xiii 1 Et in hoc non solum plebeia dementat intentio, sed famosos quamplures viros hoc tenuisse comperimus: puta Guittonem Aretinum, qui nunquam se ad curiale vulgare direxit, Bonagiuntam Lucensem, Gallum Pisanum, Minum Mocatum Senensem, Brunectum Florentinum, quorum dicta, si rimari vacaverit, non curialia sed municipalia tantum invenientur.
De vulg. I xiv 2 Romandiolam igitur ingredientes, dicimus nos duo in Latio invenisse vulgaria quibusdam convenientiis contrariis alternata.
De vulg. I xv 4 Et hec est causa quare Ferrarensium, Mutinensium vel Regianorum nullum invenimus poetasse: nam proprie garrulitati assuefacti nullo modo possunt ad vulgare aulicum sine quadam acerbitate venire.
De vulg. I xv 7 Quare, si latium illustre venamur, quod venamur in illis inveniri non potest.
De vulg. I xvi 3 Quapropter in actionibus nostris, quantumcunque dividantur in species, hoc signum inveniri oportet quo et ipse mensurentur.
De vulg. I xix 1 Nam sicut quoddam vulgare est invenire quod proprium est Cremone, sic quoddam est invenire quod proprium est Lombardie; et sicut est invenire aliquod quod sit proprium Lombardie, est invenire aliquod quod sit totius sinistre Ytalie proprium; et sicut omnia hec est invenire, sic et illud quod totius Ytalie est.
De vulg. II ii 7 Et primo in eo quod est utile: in quo, si callide consideremus intentum omnium querentium utilitatem, nil aliud quam salutem inveniemus
De vulg. II ii 8 Circa que sola, si bene recolimus, illustres viros invenimus vulgariter poetasse, scilicet Bertramum de Bornio arma, Arnaldum Danielem amorem, Gerardum de Bornello rectitudinem; Cynum Pistoriensem amorem, amicum eius rectitudinem. (...) Arma vero nullum latium adhuc invenio poetasse.
De vulg. II iii 9 Signum autem horum que dicimus promptum in conspectu habetur: nam quicquid de cacuminibus illustrium capitum poetantium profluxit ad labia, in solis cantionibus invenitur.
De vulg. II v 2 Circa quod sciendum quod predecessores nostri diversis carminibus usi sunt in cantionibus suis, quod et moderni faciunt: sed nullum adhuc invenimus in carmen sillabicando endecadem transcendisse, nec a trisillabo descendisse.
De vulg. II vi 6 Hoc solum illustres cantiones inveniuntur contexte, ut Gerardus (...).
De vulg. II vii 2 Testamur proinde incipientes non minimum opus esse rationis discretionem vocabulorum habere, quoniam perplures eorum maneries inveniri posse videmus.
De vulg. II vii 6 Posset adhuc inveniri plurium sillabarum vocabulum sive verbum, sed quia capacitatem omnium nostrorum carminum superexcedit, rationi presenti non videtur obnoxium, sicut est illud quod duodena perficitur sillaba in vulgari et in gramatica tredena perficitur in duobus obliquis.
De vulg. II xii 6 Verumtamen quosdam ab eptasillabo tragice principiasse invenimus, videlicet Guidonem de Ghisileriis et Fabrutium Bononienses (...).
De vulg. II xii 8 Minime autem trisillabum in tragico videtur esse sumendum per se subsistens: et dico “per se subsistens” quia per quandam rithimorum repercussionem frequenter videtur assumptum, sicut inveniri potest in illa Guidonis Florentini Donna me prega, et in illa quam diximus Poscia ch'Amor del tutto m'ha lasciato.
De vulg. II xiii 9 In pedibus vero cavendum est; et habitudinem quandam servatam esse invenimus.
Ep. XI 18 Sed, o patres, ne me phenicem extimetis in orbe terrarum; omnes enim que garrio murmurant aut mussant aut cogitant aut somniant, et que inventa non attestantur.
Ep. XII 2 In litteris vestris et reverentia debita et affectione receptis, quam repatriatio mea cure sit vobis et animo, grata mente ac diligenti animadversione concepi; et inde tanto me districtius obligastis, quando rarius exules invenire amicos contingit.
Ep. XII 9 Non est hec via redeundi ad patriam, pater mi; sed si alia per vos ante aut deinde per alios invenitur, que fame Dantisque honori non deroget, illam non lentis passibus acceptabo; quod si per nullam talem Florentia introitur, nunquam Florentiam introibo.
Ep. XIII 81 Si vero in dispositionem elevationis tante propter peccatum loquentis oblatrarent, legant Danielem, ubi et Nabuchodonosor invenient contra peccatores aliqua vidisse divinitus, oblivionique mandasse.
Ep. XIII 89 In parte vero executiva, que fuit divisa contra prologum, nec dividendo nec sententiando quicquam dicetur ad presens, nisi hoc, quod ubique procedetur ascendendo de celo in celum, et recitabitur de animabus beatis inventis in quolibet orbe, et quod vera illa beatitudo in sentiendo veritatis principium consistit (...).
Ep. XIII 90 Et quia, invento principio seu primo, videlicet Deo, nichil est quod ulterius queratur, cum sit Alfa et Omega, idest principium et finis, ut visio Iohannis designat, in ipso Deo terminatur tractatus, qui est benedictus in secula seculorum.
Mon. I xvi 1 Nam si a lapsu primorum parentum, qui diverticulum fuit totius nostre deviationis, dispositiones hominum et tempora recolamus, non inveniemus nisi sub divo Augusto monarcha, existente Monarchia perfecta, mundum undique fuisse quietum.
Mon. II ii 2 Sciendum est igitur quod, quemadmodum ars in triplici gradu invenitur, in mente scilicet artificis, in organo et in materia formata per artem, sic et naturam in triplici gradu possumus intueri.
Mon. II ii 7 Propter quod sufficienter argumenta sub invento principio procedent, si ex manifestis signis atque sapientum autoritatibus ius illius populi gloriosi queratur.
Mon. II iii 10 Quantum vero ad hereditariam, quelibet pars tripartiti orbis tam avis quam coniugibus illum nobilitasse invenitur
Mon. III x 14 Nam etsi per Lucam habemus relaxationem precepti quantum ad quedam, ad possessionem tamen auri et argenti licentiatam Ecclesiam post prohibitionem illam invenire non potui.
Mon. III xiv 5 Quinymo invenio sacerdotes primos ab illa de precepto remotos, ut patet per ea que Deus ad Moysen (...).
Questio 21 (...) sunt etenim hec principia inventa sensu et inductione, quorum est talia invenire, ut patet ex primo Ad Nicomacum.
2. inventare, escogitare (Castiglioni-Mariotti).
De vulg. I x 2 Allegat ergo pro se lingua quod propter sui faciliorem ac delectabiliorem vulgaritatem quicquid redactum est sive inventum ad vulgare prosaycum, suum est (...).
De vulg. I xi 4 Nec pretereundum est quod in improperium istarum trium gentium cantiones quamplures invente sunt: inter quas unam vidimus recte atque perfecte ligatam, quam quidam Florentinus nomine Castra posuerat (...).
De vulg. II ix 2 Et circa hoc sciendum est quod hoc vocabulum per solius artis respectum inventum est, videlicet ut in quo tota cantionis ars esset contenta, illud diceretur stantia, hoc est mansio capax sive receptaculum totius artis.
Ep. XIII 40 Genus vero phylosophie sub quo hic in toto et parte proceditur, est morale negotium, sive ethica; quia non ad speculandum, sed ad opus inventum est totum et pars.
Mon. II ix 2 Hoc autem fit cum de libero assensu partium, non odio, non amore, sed solo zelo iustitie, per virium tam animi quam corporis mutuam collisionem divinum iudicium postulatur: quam quidem collisionem, quia primitus unius ad unum fuit ipsa inventa, “duellum” appellamus.
FREQUENZA:
De vulg. 29
Ep. 7
Mon. 7
Questio 2
INDEX LOCORUM:
inveniamus, De vulg. I i 1
inveniatur, De vulg. I iv 3
inveniemus, De vulg. II ii 7; Mon. I xvi 1
invenient, Ep. XIII 81
invenientur, De vulg. I xiii 1
invenimus, De vulg. I xii 2; I xv 4; II ii 8; II v 2; II xii 6; II xiii 9
invenio, De vulg. II ii 8; Mon. III xiv 5
invenire, De vulg. I xix 1 (5); Ep. XII 2; Mon. III x 14; Questio 21
inveniri, De vulg. I xv 7; I xvi 3; II vii 2; II vii 6; II xii 8
invenisse, De vulg. I xiv 2
invenitur, De vulg. I iv 2; II iii 9; Ep. XII 9; Mon. II ii 2; II iii 10
inveniuntur, De vulg. I x 1; II vi 6
inventa, Ep. XI 18; Mon. II ix 2; Questio 21
invente, De vulg. I xi 4
inventis, Ep. XIII 89
invento, Ep. XIII 90; Mon. II ii 7
inventum, De vulg. I x 2; II ix 2; Ep. XIII 40
LOCUZ. E FRAS.:
VARIANTI E/O CONGETTURE:
CORRISPONDENZE:
Voce corrispondente nelle opere volgari di Dante:
Latino classico e tardoantico:
il v. è ampiamente att. con differenti sfumature semantiche (vd. Nota). Per il signif. di 'trovare dopo aver cercato' (vd. es. Forcellini s.v. invenio I), vd. es. PlautAmph. IV i 2 Naucratem quem cunvenire vului, in navi nun erat, / neque domi neque in urbe invenio quemquam qui illum viderit (CC); CicDiv. II 7 Qui thesaurum inventum iri aut hereditatem venturam dicunt, quid sequuntur? (CC). Per il signif. di 'inventare' (vd. es. Forcellini s.v. invenio II 1) vd. es. CicDom. 1 (...) multa divinitus (...) a maioribus nostris inventa atque instituta sunt (...) (CC); VergGeorg. I 140 tum laqueis captare feras et fallere visco / inventum et magnos canibus circumdare saltus (CC).
Latino medievale:
il v. è att. con eguale abbondanza anche nel lat. mediev. con i medesimi signif. (vd. Nota). Per il signif. di 'trovare dopo aver cercato' vd. es. Ruggero Bacone, Compendium, 5 (...) nullum invenio qui dissolvat argumentum, licet omnes negent conclusionem (LLT); Elvico Teutonico, De dilect., 11 Non agnoscitur, inquam, utrum amicus personae vel rerum, tuus vel tuorum: nam prius invenies inter homines qui diligat propter tua te, quam qui tua propter te: quoniam est amicus socius mensae, et non permanet in tempore necessitatis (LLT). Per il signif. di 'inventare' vd. es. Beda il Venerabile, Hist., I xxvii 22 Prava autem in coniugatorum moribus consuetudo surrexit, ut mulieres filios quos gignunt nutrire contemnant, eosque aliis mulieribus ad nutriendum tradant, quod videlicet ex sola causa incontinentiae videtur inventum, quia dum se continere nolunt, despiciunt lactare quos gignunt (LLT); Umberto di Preully, Sent. Met., I 4 Primum signum huius est quia ante inventionem scientiarum speculativarum, que nec propter voluptatem sunt sicut artes ioculatorie nec propter necessitatem sicut alie artes mechanice, invente sunt artes, que sunt propter vite necessitatem, tamquam magna necessitate ad vitam, et artes introductorie, que sunt modi acquirendi alias artes speculativas (LLT).
Lessicografi medievali:
Papias (s.v. invenire): Invenire est quaesita, reperire vero ultro occurrentia. Invenire est in id venire quod quaerimus (Mirabile).
Uguccione, U 14, 36 (s.v. venio): invenio -is, idest venire in id quod cupimus vel querimus: invenimus quesita, reperimus ultro occurrentia (DaMA).
Balbi (s.v. invenio) = Uguccione (Mirabile).
Commentatori danteschi:

NOTA:
Il v., derivato da in + venio, è ampiamente att. nel lat. class. e tardoant. e vale essenzialmente 'trovare' sia in seguito a una ricerca sia per caso («Invenire, quasi in rem venire, est reperire; et dicitur de rebus omnibus, quae vel data opera quaesita, vel casu oblata, quocumque modo comperimus», Forcellini s.v. invenio I); può valere, però, anche «excogitare, comminisci», «cognoscere, comperire, intelligere, atque adeo deprehendere, detegere», «scire, aut videre» e «comparare, acquirere» (vd. Forcellini s.v. invenio II).

I medesimi signif. sono conservati dal lat. mediev. (vd. es. DMLBS s.v. invenire e Blaise Mediev. s.v. invenio), che aggiunge alcune sfumature semantiche quali «trouver bon, être d'avis», «juger, prononcer un arrêt» (vd. Blaise Mediev. s.v. invenio 1-2), «to provide for, pay for» (vd. DMLBS s.v. invenire 4) e «habere, comparare, vel emere», «praebere, suppeditare» (vd. Du Cange s.v. invenire).

D. ricorre al v. in numerosi luoghi della propria produzione lat., attribuendogli nella maggioranza dei casi il valore di 'trovare' in seguito a una ricerca. Solo in cinque passi (vd. Definizioneinvenio è impiegato nel senso generale di 'inventare' (sempre al participio passato). La medesima bipartizione di signif. si riscontra anche nel termine derivato inventor, impiegato ora a indicare 'colui che scopre, che trova', ora il 'compositore di canzoni' (nel nesso cantionum inventor di De vulg. II xiii 6).

Nelle opere lat. dantesche invenio ricorre anche in Mon. III i 1, all'interno della citazione di Dn 6, 22: «Conclusit ora leonum, et non nocuerunt michi: quia coram eo iustitia inventa est in me».

AUTORE: Federica Favero.
DATA REDAZIONE: 20.05.2023.